Ik zie hun onzekere ogen dagelijks voor zich uit staren in mijn lessen, op de speelplaats of in mijn praktijk als jongerencoach. Zij zijn namelijk letterlijk de kinderen van de rekening geweest in de coronacrisis. Laat me even toelichten waarom we beter wat begrip tonen voor het feit dat jongeren een feestje bouwen in het buitenland.
In 2018 toonde het SIGMA-onderzoek van de Katholieke Universiteit Leuven aan, dat 66% van de jongeren af en toe psychische klachten heeft. Eén op vijf heeft zelfs ernstige klachten waarvoor professionele hulp (psycholoog/psychiater)noodzakelijk is.
In de ontwikkeling is het belangrijk dat jongeren zich kunnen oefenen in sociale vaardigheden. Leren ruzie maken, het bijleggen, je plaats in de groep leren aanvoelen....zij die sociaal vaardiger zijn hebben dan ook minder psychische klachten. Als je daarbovenop thuis veel steun krijgt evenals een luisterend oor, dan zijn je kansen op een goede psychische gezondheid beduidend beter. Jongeren die vaker alleen zijn of zich alleen voelen, vertonen ook vaker psychische problemen.
In eerste instantie heeft de coronacrisis globaal gezien niet voor nog meer mentale moeilijkheden gezorgd. Kinderen bleven meer in de geborgenheid van het gezin waardoor ze een groot gevoel van veiligheid ervoeren. Het gevolg daarvan was natuurlijk wel, dat ze zich veel minder konden oefenen in hun sociale vaardigheden en zoals ik hiervoor al stelde is dat op termijn erg belangrijk voor het welbevinden. Tegelijkertijd vielen er toch ook wel jongeren uit de boot waarvan de ouders blijvend en vaak afwezig waren. Want voor hen was er natuurlijk ook geen sociaal vangnet.
Wat in deze dus erg belangrijk is, is dat elkaar offline ontmoeten cruciaal is voor de ontwikkeling.
Toen kwam er de tweede lockdown. Hierbij werd er heel weinig perspectief geboden en al zeker niet aan jongeren. De regels waren onduidelijk, sporten werden verboden in groep en samenkomen zat er al helemaal niet in.
De Sigma-studie werd opnieuw gehouden en deze gegevens is men op dit moment nog aan het verwerken. Wat wel duidelijk is: jongeren hebben het zwaar. Het gaat echt niet de goede kant op met het mentale welzijn en er zijn vele tekenen dat we echt nog niet aan het einde van de tunnel zijn. Het gemis aan vrienden en sociaal contact is er dus nog steeds en dit hebben mensen nodig om op te groeien tot sociale wezens.
Persoonlijk voelde ik aan het einde van het schooljaar dat de regels moeilijker en moeilijker gerespecteerd bleven. Tieners konden het mentaal niet blijven opbrengen om 'solidair' te zijn met 'de rest van de wereld'. Diep vanbinnen kwijnden velen van hen weg.
Als er dan vervolgens een reis/kamp wordt ingericht waar de teugels een beetje losser worden gelaten is het maar al te begrijpelijk dat hun verlangen naar sociale contacten eindelijk eens wordt ingelost. We zijn toch echt de eigen jeugd niet vergeten waarbij we die sociale contacten ook echt nodig hadden, wel?
We tonen in onze snel veranderende maatschappij zo weinig begrip voor de gevoelswereld en veroordelen alles en iedereen die ook maar een klein beetje afwijkt van 'de regels'. Je moet 'flink zijn', 'niet zeuren', 'harder je best doen', maar handvaten aanreiken aan onze jongeren doen we zo weinig.
Als we dus in conclusie gaan stellen dat het vooral de jongeren zijn die ervoor gaan zorgen dat er een derde lockdown komt, dan denk ik dat dit een wel erg verkeerd signaal is. Wat we beter zouden doen is vertellen tegen onze jongeren wat ze WEL mogen doen. Geef hen vrijheden waar ze mee moeten leren omgaan en geef hen een kader mee, waarbinnen ze mogen spelen, groeien en sociaal zijn. Tenslotte hoop ik dat er een beetje meer naar onze jongeren geluisterd wordt en dat volwassenen gaan kijken of en in welke mate onze jongeren wat hulp kunnen gebruiken. Zullen we al eens beginnen met een vraag te stellen?
'Kan je ergens wat hulp bij gebruiken?'
Laat je maar verrassen door de antwoorden...
Ik wens je straks een gezellig weekend en ik hoop dat onze jongeren hun vrienden wat opzoeken.
Dave
Comments